Een stukje geschiedenis...over de portretkunst. - 02/08/2010
In feite bloeide de portretkunst al in de Romeinse tijd door de beeldhouwwerken, waarvan de geportretteerden eisten dat ze realistisch waren, zelfs de minder knappe. Tijdens de 4e eeuw verloor het portret terrein aan een meer verfraaide weergave van de geportretteerde persoon. Iets wat zich in de modellen wereld heden nu terug voordoet. Echte portretten van het werkelijke uiterlijk van individuen verschenen opnieuw in Europa in de late middeleeuwen, in Bourgondië en Frankrijk. Ik denk dat het allerbekendste portret in de westerse wereld van Leonardo da Vinci is. De Mona Lisa, een schilderij van een onbekende vrouw.
Enkele van de vroegste portretten van mensen die geen koningen of keizers waren, zijn de Fayumportretten (mummieportretten) die bewaard zijn gebleven in het droge klimaat van de regio Fayum in Egypte. Dit zijn, afgezien van fresco's, de enige schilderij-en uit de Romeinse periode die bewaard zijn gebleven, .
Als een kunstenaar een portret van zichzelf maakt, wordt het een zelfportret genoemd. Het vroegst bekende geschilderde zelfportret was dat van de Franse kunstenaar Jean Fouquet rond 1450, maar als de definitie wordt uit-gebreid, is het eerste zelfportret dat van een Egyptenaar, farao Akhenaton's beeldhouwer Bak, die een voorstelling van zichzelf en zijn vrouw Taheri hakte rond 1365 v.Chr.. Toch lijkt het aannemelijk dat zelfportretten teruggaan tot de rotstekeningen.
Sinds het begin van fotografie hebben mensen fotoportretten laten maken. De populariteit van het daguerreotype in het midden van de 19e eeuw werd voornamelijk veroorzaakt door de vraag naar goedkope portretten. In steden overal ter wereld verschenen fotostudio's, waar soms meer dan 500 platen per dag werden geschoten.
De stijl van deze vroege werken geeft de technische uitdagingen weer die samenhangen met 30-seconden belichtingstijden en de esthetiek van die tijd. Geportretteerden werden over het algemeen neergezet gezeten tegen een effen achtergrond en belicht met het zachte licht van een hoog raam en alles wat met spiegels gereflecteerd kon worden. Met de zich ontwikkelende fotografische technieken namen enkele fotografen hun talenten mee naar buiten de fotostudio: naar slagvelden, overzee, en naar de wildernis. Ook daar werden voortaan portretfoto's genomen.
In de politiek zijn portretten van leiders vaak symbolen voor een staat. In de meeste landen is het gebruikelijk een portret van het staatshoofd op te hangen in belang-rijke overheidsgebouwen. Overmatig gebruik van het portret van een leider kan een teken zijn van persoonsverheerlijking. Voorbeelden hiervan zijn de portretten van Adolf Hitler en Saddam Hoessein tijdens hun bewind.
Facebook | Twitter - Webdevelopment door FW4
